Το σχολείο μας
Ιστορικό ίδρυσης του Δημοτικού Σχολείου Δασούπολης (Βασισμένο στις αναμνήσεις του κ. Παύλου Φ. Ιωαννίδη, Πρώτου Διευθυντή του σχολείου).
Αναμνήσεις από το Δημοτικό Σχολείο Δασούπολης
Ας ταξιδέψουμε με τις αναμνήσεις του κύριου Παύλου Ιωαννίδη, πρώτου Διευθυντή του σχολείου μας. Θα πάμε πίσω πενήντα τρία ολόκληρα χρόνια, τότε που πρωτολειτούργησε το Δημοτικό Σχολείο Δασούπολης. Αφηγείται λοιπόν ο κ. Παύλος κι εμείς απλά απολαμβάνουμε τον μεστό λόγο και προσυπογράφουμε…
Ταξίδι στα πισωγυρίσματα του χρόνου να μου επιτρέψετε να επιχειρήσω και να πάμε μαζί, στα 1963, για να περιηγηθούμε τη νέα υπό ανάπτυξη τότε περιοχή στα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας, στη Δασούπολη. Αραιοκατοικημένη, με μικρά ταπεινά σπιτάκια, σκορπισμένα στα δεξιά και αριστερά του κύριου δρόμου, που βαφτίστηκε αργότερα λεωφόρος Αθαλάσσας. Χωματόδρομος, γεμάτος λιμνούλες και λάσπες τον χειμώνα και σκόνες το καλοκαίρι. Ένα δυο περίπτερα, ένας διορθωτής παπουτσιών, ένας ποδηλατάς, το «Φουρνάκι», ταβέρνα με ειδικότητα κεφαλάκια αρνίσια στο φούρνο, για μεζετζήδες.
Σχολειό δεν υπήρχε. Τα παιδιά της συνοικίας φοιτούσαν στο Δημοτικό Σχολείο της γειτονικής Ακρόπολης, στο μεγαλύτερο τότε εκπαιδευτήριο του νησιού.Οι γονείς πήραν την απόφαση να ιδρύσουν δικό τους σχολείο, να τερματίσουν τις ταλαιπωρίες της μετάβασής τους προς κι από το γειτονικό σχολείο. Συσκέφτηκαν με τις τοπικές αρχές, τη Σχολική Εφορεία Λευκωσίας κι εντόπισαν τον χώρο. Στο νοτιότερο σημείο της Δασούπολης, σ΄αυτόν τον χώρο που τώρα είναι χτισμένο το Δηυμοτικό Σχολείο Δασούπολης, στράφηκαν τα βλέμματα όλων. Εδώ θα στηθεί ο ναός του πνεύματος. Μια άγονη, πετρώδης περιοχή με άγρια βλάστηση-θρουμπιά, μαζιά, ασφόδελους, παλλούρες, αγριολούλουδα-χαλίτικη γη, παραχωρήθηκε, ύστερα από αγώνες, στη Σχολική Εφορεία Λευκωσίας. Οριοθετήθηκε ο χώρος και το φθινόπωρο του 1963 κέρδισε την προσφορά ο εργολάβος «Δαρείος» έναντι του ποσού £17460, με την υποχρέωση να παραδώσει σ' ένα χρόνο έξι αίθουσες διδασκαλίας με τους βοηθητικούς χώρους.
Αρχιτέκτονας ο νεοεμφανισθείς και γνωστός για τις σύγχρονες, μοντέρνες αρχιτεκτονικές του αντιλήψεις, ο μακαριστός Πεύκιος Γεωργιάδης, πρώην Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού. Συνέλαβε ένα ασυνήθιστο, ένα πρωτοποριακό σχέδιο, μια μικρή σχολική μονάδα, απλή, ανθρώπινη και πάνω απ’ όλα κατάλληλη για εφαρμογή νεότερων παιδαγωγικών αντιλήψεων.
Σχολική χρονιά 1964-65, Σεπτέμβρης μήνας. Ο ομιλών (κ. Παύλος Ιωαννίδης) καθώς και 5 άλλοι συνάδελφοι, μετατιθέμεθα στο υπό ανέγερση σχολείο της Δασούπολης του οποίου καθυστερούσε η παράδοση. Έτσι, 219 μαθητές που φοιτούσαν μέχρι τότε στο Δημοτικό Σχολείο Ακρόπολης μετακινούνται στην Αστική Σχολή Δασουπόλεως. Προέρχονται από την περιοχή της Δασούπολης και του ΡΙΚ, όπου βρίσκονται ως σήμερα οι κατοικίες μελών του Αρχηγείου Αστυνομίας.
Εγκατασταθήκαμε σε μισοτελειωμένες, άδειες αίθουσες, χωρίς ηλεκτρισμό κι άλλες διευκολύνσεις. Άρχισε τότε ο αγώνας να στηθεί η Αστική Σχολή Δασούπολης. Δάσκαλοι, παιδιά, Σύνδεσμος Γονέων, Σχολική Εφορεία, όλοι εργάστηκαν με πολλή προθυμία και ζήλο. Τα παιδιά της Αστυνομικής Δύναμης, από την περιοχή ΡΙΚ συνέχιζαν να έρχονται με λεωφορεία. Ο εξωτερικός χώρος ισοπεδώθηκε, δεντροφυτεύθηκε, καλλωπίστηκε. Στον περίγυρο φυτεύτηκαν χαρουπιές και ελιές. Η άλλοτε πετρώδης χαλίτικη γη πλημμύρισε από παιδικές φωνές. Την Κυριακή 13 Ιουνίου 1965 στις 11 το πρωί, τελέστηκαν τα εγκαίνια του νεόδμητου σχολικού κτιρίου από τον κ.Κωνσταντίνο Σπυριδάκη.
Το σχολείο ορίστηκε ως πρότυπο κι οι φοιτητές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας παρακολουθούσαν δειγματικά μαθήματα με νέες μεθόδους διδασκαλίας. Αργότερα, σε δύο χρόνια, έγινε επέκτασή του κι ακολούθησαν κι άλλες για να καλύψει τις ανάγκες του ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού. Το 1967 κατακυρώθηκε η προσφορά για ανέγερση του Κ.Α. στον Χρύσανθο Σάββα για £4150. Αρχιτέκτονας του σχολικού κτιρίου ήταν και πάλι ο αείμνηστος Πεύκιος Γεωργιάδης. Ο Κ.Α λειτούργησε ως Κατώτερο το 1971-72 με τετραμελές προσωπικό στην Α΄και Β΄τάξη μόνο. Τη σχολική χρονιά 1981-82 διαχωρίστηκε επίσημα το σχολείο σε Κ.Α και Κ.Β και φοιτούσαν σ’ αυτό 186 μαθητές στις 3 πρώτες τάξεις. Στα επόμενα χρόνια, έγιναν κι άλλες επεκτάσεις και από το 2000 λειτουργεί και ειδική μονάδα. Το 1979 στεγάστηκε στο Δημοτικό Δασούπολης και μια τάξη του Κοινοτικού Νηπιαγωγείου μέχρι που μεταφέρθηκε τελικά στο δικό του κτίριο το 1980.
Το Δημοτικό σχολείο Δασούπολης συνεχίζει ν΄αποτελεί το κόσμημα της συνοικίας, φάρος που φωτίζει τον νου και θερμαίνει τις καρδιές των νέων βλαστών μας που αγωνίζονται τόσο για τη δική τους πρόοδο όσο και για τη λευτεριά και την επανένωση της μοιρασμένης πατρίδας μας.
Λευκωσία, 20 Φεβρουαρίου 2009
